شاعر توانمند استاد شهریار و تأثیر پذیری عرصه شعر و ادب از واقعه کربلا و احیای فضای ایثار و شهادت

به گزارش روابط عمومی حزب مؤتلفه اسلامی دکتر جهانی دبیر حزب مؤتلفه اسلامی استان آذربایجانشرقی در تشریح اهمیت عرصه شعر و ادب و تأثیر پذیری آن از واقعه کربلا و عاشورای حسینی چنین بیان نمودند:

دگرگونی‌هایی که پس از شهادت امام حسین(ع) در ابعاد مختلف جامعه بشری صورت گرفت، تولد دوباره حیات آدمی بود؛ زیرا واقعه عظیم کربلا، نه یک حادثه که یک فرهنگ است؛فرهنگی برخاسته از متن اسلام ناب که در استواری ریشه‌ها، رویش شاخه‌ها و رشد بار و برگ‌های آن، نقشی حیاتی ایفا کرده است. عاشورا هیچ‌گاه در محدوده زمان و جغرافیای خاصی محصور نمانده، بلکه همواره الهام‌بخش جنبش‌ها و قیام‌های راستین شیعه و بسیاری از جنبش‌های دیگر در برابر کانون‌های ستم، کفر و نفاق بوده است. عاشورا، روز پر شکوه و حماسه‌ای بود که انسان‌های والا در آن، روح بزرگ و اراده سترگ خود را به نمایش گذاشتند و به جهانیان نشان دادند.

عشق و ارادت به پیامبر(ص) و خاندان عظیم آن حضرت، وارد شعر و ادبیات ایران نیز گشته و در ادبیات گران سنگ ما صبغه و سابقه‌ای طولانی را داراست.

همواره شاعران سرزمین ما کوشیده‌اند تا قلم خویش را از سرسبزی چمن خون رنگ کربلا عاریه گیرند تا امتی بیدار، سلحشور و مبارز علیه ظلم و ستم بسازند. از این میان این شاعران میتوان به ناصر خسرو، سنایی، جامی، هروی، کاشانی، بیگدلی، ملک الشعرای بهار و بالاخص استاد شهریار که واقعه ی کربلا تأثیر انقلابی ژرفی بر شعر این شاعر داشته است و این شاعر با الهام از وقایع تاریخی احساسات مردم را علیه ظلم با طاغوتهای زمان برانگیخته است.

محمّد حسین بهجت از شاعران فارسی زبانی است که در سال ۱۲۸۵ هجری در تبریز متولد گردید. علاوه بر اشعار عاشقانه به سرودن اشعار وطن دوستانه نیز توجّه خاصّی نشان میداد. شهریار در سن ۸۴ سالگی دار فانی را ودا گفت. شهریار پس از انقلاب مردم مسلمان ایران، سروده هایی نیز به مناسبتهای مختلف در همگامی با مردم انقلابی و مبارز سرود که چاپ و منتشرگردید. شهریار به عنوان هنرمندی بزرگ پیشتر و بیشتر از آنکه شاعر باشد، یک انسان اجتماعی است. انسانی بزرگ زاده و محصول محیط فکری، فرهنگی و اجتماعی که او را در دامان فرهنگ گسترده خود پرورده و شخصیّتی ادبی و اجتماعی به وی بخشیده.

استاد شهریار شاعر بزرگ معاصر که شیفته و دلباخته اهل بیت و ائمه اطهار بود، بارها در رثای امام حسین(ع) و شهدای کربلا شعر سروده و به درد گریسته است.

از میان شعر های استاد شهریار که در رثای امام حسین علیه السلام سروده است میتوان به شعری که در اعتراض به رادیو و استفاده نکردن از نام امام حسین (ع) (که در آن به سکوت همه در مقابل اقدام رادیو معترض است و خواستار فریاد آن حضرت علیه تعدّی ظالمان گردیده است)، غزلی تحت عنوان “کاروان کربلا” و شعر  “حسینه یرلر آغلار گویلر آغلار” اشاره کرد.

حسینه یرلر آغلار گویلر آغلار                                           بتول و مرتضی، پیغمبر آغلار

حسینـون نوحـه‌سین «دلـریش» یازاندا                                مسلمـان سهلدیـر کــه کافـر آغـلار

کوراولمیش گوزلرین قان دوتدی شمرین                               کی گؤروسون اؤز الینده خنجر آغلار

استاد شهریار در شعری نیز به خونخواهی اما حسین (ع) اشاره میکند و بیان میکند که در انقلاب اسلامی ایران اگرچه مانند کربلا ذبح ههای کلانی صورت گرفته است؛ امّا در نهایت خون شهدا مانند خون سالار شهیدان نتیجه داده و انقلاب پیروز شده است.

همچنین شهریار نیز ایران را در حادثه ی هفت تیر که شهید بهشتی و هفتاد و تن از یاران به شهادت رسیدند کربلای دومی خوانده و از ظلم و ستمی که بر ایرانیان روا داشته شده است، شکایت میکند.

روز عاشورا به حسن المطلع و خیر الختام                              گشت هشیار و مصمم هر چه کودن بود خام

ای مسلمان فغان والامان از هفت تیر                                    کو کشیده بهر قتل پارسیان هفت تیر

بنابراین میتوان مشاهده کرد که قیام عاشورا در اشعار شهریار به عنوان یک عنصر نجات بخش و عزّت آفرین جلوه گر شده است و این شاعر با استفاده از مفاهیم عاشورایی اهدافی نظیر آگاهی بخشی از اوضاع حاکم برجامعه و سرنوشت انسان و پیوند آن با سیاست وحکومت، تبیین موضع حق، ترجیح مصلحت دینی بر مصلحت فردی، نظم بخشی به تفکّر دینی در قالب اصول محوری عقیده را دنبال کرده است.