سند فروش لبنان

تصویب حکم خلع سلاح حزب‌الله لبنان در جلسه هیئت وزیران این کشور، که تحت فشار مستقیم ایالات متحده آمریکا و بر اساس سند پیشنهادی تام باراک، فرستاده رئیس جمهور آمریکا صورت پذیرفت، نه تنها نقض آشکار حاکمیت ملی و تمامیت ارضی لبنان محسوب میگردد، بلکه گامی خطرناک در جهت تثبیت هژمونی صهیونیستی و تضعیف ساختار مقاومت در منطقه خاورمیانه است، اقدامی که با خروج اعتراض‌آمیز وزرای وابسته به جنبش‌های شیعی از جلسه دولت همراه شد و شکاف عمیق در بدنه حکومت لبنان را بیش از پیش عیان ساخت، چرا که این وزرا به صراحت بررسی سند آمریکایی را به مثابه وادادگی رد کردند و شرط هرگونه گفتگو درباره سلاح‌های مقاومت را منوط به خروج کامل نظامیان رژیم صهیونیستی از خاک لبنان، توقف حملات مرگبار این رژیم و آغاز فرآیند بازسازی مناطق ویران شده دانستند.

سند باراک که به گفته وزیر اطلاع رسانی لبنان، بول مرقص، با اهداف “پیشبرد یک راه‌ حل جامع و پایدار” تصویب شده، در حقیقت نقشه راهی برای نهادینه سازی سلطه امنیتی رژیم صهیونیستی بر لبنان است، طرحی ‌ که با شروطی نابرابر و یکجانبه علیه لبنان همراه است، به طوریکه نقض توافق از سوی اسرائیل صرفاً به “توبیخ شورای امنیت” محدود میشود، اما نقض آن از سوی لبنان با “تحریم‌های اقتصادی و قطع کمک‌های نظامی” پاسخ داده خواهد شد، نابرابری آشکاری که به گفته منتقدان، هدف نهایی آن به تنگنا کشاندن لبنان و خلع سلاح اجباری حزب‌الله، بدون درنظرگرفتن امنیت ملی و حقوق حقه این کشور است.
حزب‌الله لبنان که به مثابه ستون فقرات مقاومت اسلامی در برابر تجاوزات صهیونیستی عمل میکند، نه یک گروه شبه نظامی، بلکه جریانی ریشه‌دار با پایگاه مردمی در میان شیعیان و دیگر فرقه‌های لبنانی است، جریانی که توانسته است با ارائه خدمات اجتماعی گسترده از طریق موسسات خیریه و قرض‌الحسنه، بازسازی مناطق جنگ‌زده و ایستادگی در میدان‌های نبرد، مشروعیتی بی‌بدیل در میان مردم کسب کند، مشروعیتی که در انتخابات شهرداری‌های اخیر به وضوح به نمایش گذاشته شد و هرگونه تلاش برای خلع سلاح آن را بدون رضایت مردمی، به عملیاتی محکوم به شکست تبدیل می‌کند، چرا که سلاح حزب‌الله در نگاه بسیاری از لبنانی‌ها، ضامن امنیت و بازدارنده‌ای ضروری در برابر تجاوزات مکرر رژیم صهیونیستی محسوب می‌گردد.
دولت جوزف عون با پیش‌برد این طرح نمایشی، که فاقد هرگونه پشتوانه اجرایی در میدان واقعیت است، تنها به بازیچه دست پروژه غربی-صهیونیستی تبدیل شده است، پروژه‌ای که هدف نهایی آن نه تثبیت امنیت در لبنان، بلکه ایجاد آشوب داخلی و زمینه سازی برای مداخلات نظامی گسترده‌تر است، همانگونه که آرون میلر، مذاکره کننده پیشین آمریکا، به درستی اشاره کرده است: “خلع سلاح حزب‌الله بدون جنگ داخلی در لبنان غیرممکن است”، جنگی که نتیجه محتوم آن فروپاشی ثبات در لبنان و بازگشت این کشور به روزهای سیاه جنگ خواهد بود، چرا که ارتش لبنان به فرماندهی ژنرال جوزف عون، فاقد کمترین توان نظامی و لجستیکی برای مقابله با قدرتمندترین نیروی مسلح غیردولتی منطقه است،
نکته هولناک‌تر در این سناریو، جایگزینی ایران با بازیگران عربی منطقه‌ای مانند عربستان سعودی و قطر است، طرحی که در مرحله چهارم سند باراک، با برگزاری کنفرانس اقتصادی بهره‌وری آمریکا، عربستان و فرانسه پیش‌بینی شده است، کنفرانسی که اجرای “چشم انداز ترامپ” را دنبال میکند و لبنان به عنوان کشوری “مرفه و باثبات” را وعده پوچ میدهد، درحالیکه تاریخ سه دهه گذشته لبنان نشان داده است که ثبات واقعی این کشور نه با وابستگی به غرب و عربستان، بلکه با توازن قوا و قدرت بازدارندگی مقاومت در برابر اشغالگر صهیونیستی حاصل میگردد.
واکنش وزارت خارجه لبنان به اظهارات وزیر خارجه ایران، که حمایت تهران از هر تصمیم حزب‌الله را اعلام کرده بود، گواهی بر عمق تناقض در حکومت لبنان است، جایی که از یک سو دخالت آشکار آمریکا در تصویب سند باراک “تلاش دیپلماتیک” قلمداد میشود، اما ابراز حمایت ایران از متحد استراتژیک خود “دخالت غیرقابل قبول در امور داخلی” خوانده می‌شود، دوگانه‌ای که پرده از چهره واقعی دولت جوزف عون برمی‌دارد، دولتی که استقلال لبنان را فدای منافع اربابان غربی خود کرده است.
در این برهه حساس، تاریخ نشان می‌دهد که هرگونه تلاش برای خلع سلاح حزب‌الله، چه از طریق جنگهای تمام عیار مانند ۲۰۰۶ و ۲۰۲۴، چه از طریق فشارهای سیاسی و تحریم‌ها، با شکست روبرو شده است، چرا که این جنبش با تکیه بر سه رکن قدرت نظامی، حمایت مردمی و پشتیبانی منطقه‌ای، همواره توانسته است توطئه‌های دشمنان را خنثی کند، بنابراین تصمیم وزیران لبنان نه تهدیدی برای حزب‌الله، بلکه تیرگی دیگری در کارنامه دولت ورشکسته جوزف عون است، دولتی که مانند سلف خود، سعد حریری، محکوم به شکستی تاریخی در برابر اراده مقاومت مردمی لبنان خواهد بود.

تهرانی
معاون بین‌الملل حزب موتلفه اسلامی