به مناسبت روز دانشجو چکیدهای از شصت سال فعالیت دانشجویی و خدمت خود را در دانشگاه، بازنویسی میکنم:
۱- ادب دانشجویی کلید ورود به صحنۀ دانش است. در این میدان کسی که مؤدب به آداب آن نباشد راه به جایی نبرد حتی ممکن است باعث زحمت دیگران و خسارت به جامعه بشود.
۲- همواره علم را وسیلهای برای کمال باید دانست و نمره و مدرک ابزاری برای خودآزمایی است و نه هدف. از استاد باید دانش آموخت و نه فقط نمره گرفت. با همکاری استاد باید قافله دانش را پیشبرد و نه درجازد.
۳- پیشرفتهای فناوریهای مختلف در زمینۀ دانش باید پلههای نردبان ترقی محسوب گردد و سعی شود در دوران دانشجویی به پلهای بالاتر رسید و نه با استفادۀ انحرافی از فناوریهای نوین و هوش مصنوعی به عقب برگشت. چنان عقبگردی خطر خیانت دربردارد.
۴- سعی باید کرد کاربردها به یاد بماند: محمل دانش باید واقعیتهای حاکم بر جامعۀ خودمان و جامعۀ جهانی و خلفت خدایی باشد و از کسب دانش، شناخت هرچه بهتر خودمان و دیگران و خلفت خدا وفرآیندهای حاکم بر آفرینش، حاصل شود.
۵- دانش را هرچه بیشتر به کاربرد آن نزدیک کنیم تا علممان نافع بشود و بماند. همیشه خواهان افزایش بصیرت باشیم و توانایی تجزیه و تحلیل نقاط قوت و ضعف، و چگونگی برطرف کردن ضعفها را در خود ایجاد و تقویت کنیم و بر قوتها بیفزاییم.
۶- مراقب باشیم تلاش و تعمق در کسب دانش مانع تعهد ما نشود و هیچگاه اولویت را در بکارگیری و نشر و ترویج آموختهها فراموش نکنیم. اول باید از محیط خودمان و میهن خودمان شروع کنیم که بهتر از محیطهای دیگر میشناسیم و به کاستیهای آن واقفیم و به رفع آن کاستیها وجدانا موظفیم، بعد باید به نزدیکترینها به خودمان به لحاظ آرمانی، بپردازیم و مگذاریم شعار “خدمت به دانش و پیشرفت جهانی” در همان مرحلۀ اول ما را بفریبد و تبدیل شویم به مهرهای در خدمت منویات بیگانگان یا اجرای طرحهای دشمنان. امروز عناد استکبار و صهیونیسم علیه ما و نداهای حقطلبانۀ ما و مخالفت با تجاوزگریها و آدم کشیهای آنان، از همیشه صریحتر و واضحتر است.
۷- علم را با حلم درآمیزیم و صبورانه و علی رغم طعنهها پیگیر به ثمر نشاندن نتائج مفید علمی باشیم. شتابزدگی و عوامزدگی به مسیر قهقرایی میکشاند. مراقب باشیم ادعاهای بدون پشتوانۀ اثبات شدۀ علمی ما را نفریبد و متحیر نکند.
۸- در طول علم آموزی به فکر تجربه اندوزی و آمادگی خود برای شروع و رونق اشتغال مولد باشیم به گونهای که هیچگاه طی مدارج علمی مانع اشتغال نشود و متقابلا اشتغال و کسب درآمد مانع جستجوی مداوم ما برای نیل به پیشرفت علم و فناوری نگردد.
۹- درد و رنج مردم، دلنگرانی اصلی ما بشود و بماند و از هیچ پایمردی، با اتکا به روشهای عالمانه، برای نجات خود و دیگران از مصیبتهایی که شیطانها و طاغوتها، با استفاده از جهالتها و خودخواهیها، برای مردم و به اسارت درآوردن اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی آنها آفریدهاند، دریغ نورزیم.
۱۰- همواره آماده پاسخگویی علمی و خداپسندانه به راهی که انتخاب کردهایم، تدبیری که اندیشیدهایم ، برنامهای که ریختهایم، ابزار و روشی که بکاربستهایم و کل اقدامات اجرائی که بدان مبادرت ورزیدهایم باشیم و از اصلاح خود و بهبود روشهایی که برگزیدهایم، برمبنای انتقاد علمی، دریغ نورزیم و از تعصب کورکورانه و لجاجت جاهلانه و اصرار بر اشتباه، که همگی برخلاف سنت قویم دانشجویی است، بپرهیزیم.
سید مصطفی میرسلیم
رئیس هیئت داوری حزب مؤتلفه اسلامی
صفحه نخست

بدون نظر تا کنون
مکالمات را مشاهده کنیدبدون نظر!
شما بایدوارد شوید برای ارسال یک نظر.